Zaktualizuj przeglądarkę.

Wygląda na to, że używasz starej wersji przeglądarki Microsoft Edge. Aby czerpać jak najwięcej ze strony internetowej Busch, zaktualizuj używaną przeglądarkę.

Powłoki antyrefleksyjne są niezbędne w optometrii

W warunkach próżni tworzone są delikatne warstwy

Soczewki z powłokami przeciwodblaskowymi zwiększają komfort osób noszących okulary i poprawiają jakość skomplikowanych soczewek. Powłoki przeciwodblaskowe są nakładane w warunkach próżni głębokiej.

Powłoki przeciwodblaskowe nie tylko znacznie poprawiają komfort osób noszących okulary, ale również przyczyniają się do ich bezpieczeństwa. Bez zastosowania tego środka zabezpieczającego byłyby one narażone na działanie silnie odbitego światła. Przykładowo, w nocy reflektory nadjeżdżającego z tyłu pojazdu mogłyby niebezpiecznie oślepić osobę noszącą okulary.

Wymóg uzyskania dobrego obrazu

Zastosowanie powłok przeciwodblaskowych jest ważne również w przypadku obiektywów mikroskopów, teleskopów i kamer. Bez powłok przeciwodblaskowych stosowanie obiektywów powiększających złożonych z dziesięciu lub więcej elementów nie miałoby sensu: część odbitego światła zawsze trafiałaby do następnego elementu obiektywu. Ponieważ takie odbijanie w obu kierunkach ulega wykładniczemu nasileniu z liczbą elementów obiektywu, skutkowałoby to występowaniem na obrazie zakłócających w bardzo wysokim stopniu plamek świetlnych lub rozmyciem obrazu.

Odbicie następuje na barierze między powietrzem a szkłem. Powłoka przeciwodblaskowa ogranicza ten efekt, tworząc dodatkowe bariery: na powierzchnię szkła jest nakładana bardzo cienka przezroczysta warstwa wykonana z różnych substancji. Oznacza to, że światło pada na dwie odblaskowe bariery – między powietrzem a powłoką i między powłoką a szkłem.

Interferencja destruktywna

Następują dwa odbicia i oddzielne promienie przebywają różne odległości. Fale w drodze powrotnej nie oscylują w sposób synchroniczny. Jeśli minimum jednej fali spotka się ze szczytem innej, zniosą się one wzajemnie. Specjaliści w dziedzinie optometrii określają to jako interferencję destruktywną. Zastosowanie wielu warstw w celu utworzenia wielu barier umożliwia osiągnięcie niemal pełnej eliminacji odbić.

Grubość poszczególnych warstw wynosi tylko kilka nanometrów. W celu wytworzenia takich delikatnych warstw stosowany jest proces określany jako fizyczne osadzanie z fazy gazowej (PVD). Stały materiał powłoki jest odparowywany różnymi metodami lub atomizowany drogą bombardowania jonami, a następnie nanoszony na soczewki. Wszystkie te metody mają jeden element wspólny: z uwagi na zachodzenie procesu wyłącznie w warunkach próżni głębokiej wymagają zastosowania komory próżniowej. Grupa Busch oferuje gamę pomp próżniowych przeznaczonych do tego zadania.

Wielowarstwowość soczewek okularów

Do tworzenia powłok przeciwodblaskowych stosowane są materiały przezroczyste odznaczające się różnymi wskaźnikami odbijalności względem szkła. W celu uzyskania skutecznego efektu przeciwodblaskowego nakładanych jest wiele warstw takich materiałów. Jakość soczewki zależy w dużej mierze od równomierności nałożenia tych warstw. Ta sama zasada dotyczy innych warstw funkcjonalnych nakładanych na nowoczesne soczewki okularów.

Warstwa polaryzacyjna określana również jako filtr polaryzacyjny zapobiega przechodzeniu przez szkło i trafianiu do oka odbitych fal pionowych. Tego rodzaju fale świetlne są tworzone głównie przez odbicie, np. gdy światło słoneczne odbija się od mokrej nawierzchni. Filtr polaryzacyjny minimalizuje oślepianie i ułatwia widzenie dzięki lepszemu kontrastowi, jednocześnie poprawiając postrzeganie kolorów.

Warstwa antystatyczna zapobiega tworzeniu się ładunków statycznych i niepożądanych sił przyciągania. Warstwa z efektem lotosu utrudnia przyleganie zanieczyszczeń i tłuszczu ze skóry do soczewek oraz zapewnia spływanie wody. Twarda warstwa elastyczna zabezpiecza soczewki wykonane z dość miękkiego tworzywa sztucznego przed drobnymi zarysowaniami i innymi efektami mechanicznymi. Ze względów funkcjonalnych konieczne jest nanoszenie utwardzonych warstw bezpośrednio na soczewkę. Następnie nanoszone są warstwa przeciwodblaskowa i inne specjalne wykończenia. Zastosowanie dodatkowych warstw kleju po jednej stronie soczewki może zwiększyć liczbę warstw nawet do kilkunastu.