Hele wereld verbonden

Onderzeese kabels transporteren datastromen en elektriciteit over lange afstanden. Om ervoor te zorgen dat ze stabiel blijven liggen en hun isolatie betrouwbaar blijft, worden ze omhuld met kunststof. Dit gebeurt met behulp van extruders onder vacuüm.

Het is echter verbazingwekkend dat ze überhaupt bestaan. Een hele reeks pogingen om onderzeese kabels te leggen in de periode 1850 -1860 mislukten jammerlijk. Ze braken of corrodeerden binnen korte tijd. Ze raakten verstrikt in visnetten of konden niet worden gestopt als ze in diep water rolden. Bovendien waren de prestaties van de eerste werkende kabels - ze waren alleen geschikt voor telegrafie - uiterst bescheiden. Maar de wereld vroeg om connectiviteit en daarom werden alle hindernissen geleidelijk overwonnen.

Vandaag de dag lopen door onderzeese kabels gigantische datastromen tussen alle continenten. Ze zijn ook nodig om bijvoorbeeld eilanden en offshore-installaties van elektriciteit te voorzien. Andersom leveren ze groene stroom van windmolenparken op zee aan het vasteland.

Strikte eisen

Onderzeese kabels moeten aan zeer hoge eisen voldoen om deze service in infrastructuur betrouwbaar te kunnen leveren. Naast een hoge mechanische sterkte vereisen ze ook een hoge chemische stabiliteit.
Het isolatie- en geleidermateriaal moet zowel bestand zijn tegen de belasting tijdens de installatie als tegen de constante aanval van agressief zout water. Bij voorkeur gedurende vele tientallen jaren.
Onder andere moeten de kabelkernen voor het geleiden van stroom en gegevens – zoals koperen draden of draden van glasvezel – door isolerende lagen worden beschermd. Ze krijgen een omhulsel dat bestaat uit verschillende lagen zeer stabiele kunststoffen. Elektriciteit geleidende strengen krijgen meestal drie verschillende lagen. Een dunne laag gesmolten polyethyleen (PE) wordt direct op het metaal aangebracht en dient om het oppervlak glad te maken. Dit wordt gevolgd door de tweede, een isolatielaag van een andere PE-kunststof. De derde laag is een PE-laag die zorgt voor mechanische bescherming.

Meerlaagse productie

Kunststof wordt in een extruder gesmolten en vervolgens in een mal gegoten. De koperen streng wordt in de matrijs gevoerd en het kunstof wordt eromheen geplaatst. In de mal wordt tussen de draad en de coating het vacuüm permanent gehandhaafd. Dit zorgt ervoor dat de drie lagen direct aan het metaal of aan elkaar hechten zonder luchtinsluitingen. In de volgende stappen worden de afgewerkte individuele kabels omgevormd tot meeraderige onderzeese kabels. Deze verbinden bijvoorbeeld de stroomnetten aan weerszijden van een waterweg. Vanwege de vaak extreme lengte van dergelijke kabels kan een extrusieproces een hele week duren. Een proces dat ononderbroken moet doorgaan. MINKklauwenvacuümpompen hebben aangetoond bijzonder efficiënt en betrouwbaar te zijn.

Een interactief overzicht van alle onderzeese kabels vindt u hier:
www.submarinecablemap.com